-
1 гыйлем
сущ.1) уст. нау́ка; -зна́ние; -ве́дениетабигать гыйлеме — естествозна́ние
фәлсәфи гыйлемнәр — филосо́фские нау́ки
иҗтимагый гыйлемнәр — обще́ственные нау́ки
хисап гыйлеме — арифме́тика
хокук гыйлеме — правове́дение; законове́дение; юриспруде́нция
әхлак гыйлеме — э́тика
2) в разн. знач. зна́ниегыйлемнең урысныкы, татарныкы дигәне юк — (погов.) зна́ние не быва́ет ру́сским и́ли тата́рским ( не имеет национальных границ)
гыйлем китапның эчендә дә, тышында да — (погов.) зна́ние и в кни́ге, и вне кни́ги (в жи́зни)
гыйлем - акылның яртысы — (погов.) зна́ние - полови́на ума́
3) разг. учёный, образо́ванный челове́ксм. тж. галимхәйран булды әнкәсе, гыйлем булгач бәбкәсе — удиви́лась мать, когда́ сын стал образо́ванным
газазил да бик гыйлем булган, ди — говоря́т, Азази́л (Де́мон) то́же был весьма́ учёным (образо́ванным)
•- гыйлем әһле
- гыйлем иясе
- гыйлем кеше
- гыйлем йорты
- гыйлем өйрәнү